Er zijn verschillende technologieën die luchtreinigers gebruiken om vervuiling binnenshuis aan te pakken. Sommige werken beter dan andere. Sommige kunnen zelfs slecht zijn voor uw gezondheid.

Mechanische filters. Dit is het type dat we testen. Luchtreinigers met geplisseerde filters gebruiken ventilatoren om lucht door een dicht web van fijne vezels te persen dat deeltjes vasthoudt. Filters met zeer fijne mazen zijn HEPA-filters – die gecertificeerd zijn om 99,97 procent van deeltjes van een bepaalde grootte (0,3 micron in diameter – rook- en verfpigmenten, bijvoorbeeld) te verzamelen. HEPA-filters kunnen ook grotere deeltjes verwijderen, waaronder stof, pollen en sommige schimmelsporen terwijl ze in de lucht hangen. (Houd er rekening mee dat sommige filters met het label “HEPA-type” of “HEPA-achtig” niet zijn gecertificeerd om te voldoen aan de vereisten van een echt HEPA-filter, maar mogelijk nog steeds naar behoren presteren in onze tests.)

Wat betreft beperkingen, mechanische filters helpen niet bij gassen of geuren. En ze kunnen duur zijn om te onderhouden. Mechanische filters moeten elke zes tot twaalf maanden worden vervangen; ze kunnen tot $ 200 per filter kosten, maar meestal maximaal $ 80.

Actieve koolfilters. In plaats van deeltjes op te vangen zoals mechanische filters, gebruiken sorptiefilters actieve kool die geurveroorzakende moleculen uit de lucht kan adsorberen. Ze kunnen ook sommige gassen bestrijden, maar ze zijn niet bijzonder effectief tegen formaldehyde, ammoniak of stikstofoxide. Omdat ze geen deeltjes bestrijden, zullen veel luchtreinigers zowel een actief koolfilter als een geplisseerd filter bevatten om deeltjes op te vangen. Actieve kool raakt echter sneller verzadigd dan een geplisseerd filter en moet vaker worden vervangen – elke drie maanden in plaats van elke zes tot twaalf maanden voor geplooide filters. En wees voorbereid: actieve koolfilters kosten tot $ 50 per stuk.

CR test momenteel niet op geurverwijdering, maar we hebben in 2008 wel een eenmalige test gedaan met vijf luchtreinigers die werden geleverd met geurverwijderingsclaims. Voor deze test hebben we beoordeeld hoe goed deze machines kookluchtjes verwijderden. De resultaten: slechts twee apparaten konden dit doen omdat ze zeer grote en dikke koolstoffilters gebruikten.

Ozongeneratoren. Deze machines produceren ozon, een molecuul dat kan reageren met bepaalde verontreinigende stoffen om hun chemische samenstelling te veranderen. Dit kan resulteren in een gevaarlijke luchtkwaliteit binnenshuis, en CR raadt ze niet aan. Fabrikanten van ozongeneratoren beweren vaak dat de apparaten veilige ozonniveaus afgeven, maar in het verleden hebben onze tests uitgewezen dat sommige ozongeneratoren zelfs bij lage instellingen snel de limiet van de Food and Drug Administration van 0,05 delen per miljoen voor medische apparaten overschreden. Bovendien hebben onderzoeken die door de EPA zijn beoordeeld, aangetoond dat lage ozonniveaus – het belangrijkste ingrediënt van smog – de verontreinigende stoffen binnenshuis niet effectief vernietigen. Studies tonen ook aan dat ozon in verband is gebracht met een afname van de longfunctie en een verhoogd risico op keelirritatie, hoesten, pijn op de borst en longweefselontsteking. Ozon kan volgens de EPA ook astma, emfyseem en bronchitis verergeren.

Elektronische luchtreinigers. Elektrostatische stofvangers en ionisatoren laden deeltjes in de lucht op, zodat ze door een magnetisch-achtige aantrekkingskracht aan platen op de machine of aan nabijgelegen oppervlakken blijven plakken. CR test ze meestal niet en beveelt ze niet aan, omdat ze ozon kunnen produceren.